I dreamed a dream - Happy Challenge #2

"I dreamed that love would never die
I dreamed that God would be forgiving
Then I was young and unafraid
And dreams were made and used and wasted"

Ik ben eigenlijk niet echt een grote dromer, daarom vind ik de tweede opdracht van de Happy Challenge heel erg moeilijk. "Que sera, sera" is meer mijn motto. 

Als klein meisje wilde ik niets liever dan zangeres of actrice worden, dat in combinatie met drie kinderen en een lieve man. Toen ik ouder werd, wilde ik vooral aanvaard worden en, hoe lame het ook klinkt, mooi en slank zijn. Ik wenste dat zelfs elke keer ik een kaarsje brandde, een pluisbol of wimper wegblies of verjaarde. 

Ik ben nooit zangeres of actrice geworden, heb zelfs nooit iets in die richting gedaan (naast jaren muziekschool en zatte karaoke-avonden), ik weet intussen niet eens zeker of ik ooit wel kinderen wil en de prins op het witte paard... tja... 

Een ex van mij heeft mij ooit tijdens een ruzie gezegd dat ik alles in de schoot toegeworpen krijg. Want ik heb het toch allemaal: een geslaagde studententijd, een goede stageplaats waar ik later ook als jobstudent mocht beginnen op hun verzoek, al heel wat mooie reizen gemaakt, veel vrienden en een knap snoetje en vlotte babbel waardoor alle mannen de grond waar ik op loop, zouden kussen. 

Wat hij niet wist, is dat ik daar wel keihard voor heb moeten knokken. Ik heb als puber een serieuze knauw in mijn zelfvertrouwen gekregen, na drie jaar gepest te zijn geweest. Ik was bang voor afwijzing, bang dat het allemaal opnieuw zou gebeuren. Ik was over het algemeen bang voor wat zou komen. 

Toen ik besloot om in een vrij onbekende studentenstad te gaan studeren en op kot te gaan, zonder dat ik iemand daarnaar volgde of zonder dat ik daar iemand kende, was dat geen evidente keuze. Ik kreeg het verschrikkelijk benauwd, die eerste dagen. Maar ik besloot mij niet te laten kennen, en een grote mond op te zetten. 
Dat werkte. Mensen aanvaardden mij zoals ik was en bij sommigen kon ik af en toe mijn masker afzetten. 
Tijdens die studententijd heb ik eveneens besloten om te sporten en te letten op wat ik at. Gevolg: vijftien kilo minder, met aandacht van kanten waarvan ik het niet verwacht had. 

Ik heb dus altijd mijn best gedaan om te realiseren wat ik wilde en waarvan ik droomde. 
En momenteel ben ik gelukkig. Ik heb een goede job, een rijke vriendenkring, heb toch zo goed als vrede genomen met hoe ik eruit zie en die grote mond als wapen als het wat minder gaat. 

Maar als ik dan toch even mijn fantasie mag gebruiken en mag dromen, zou ik graag ooit 

- een boek schrijven. Ik heb journalistiek gestudeerd, vooral omdat ik graag schreef. Die passie is nooit weggegaan. Ik lees veel en graag en zou het geweldig vinden als ik iemand ook zo kan laten genieten met mijn woorden. 
- een appartementje/huisje van mezelf hebben. Ik heb het best goed thuis, maar ik snak toch vaak naar dat troostende studentenkot waar ik kon doen en laten wat ik wil: alleen zijn, vrienden uitnodigen, ...

En als in dat huisje/appartementje die lieve man toevallig ook rondloopt, neem ik dat er met plezier bij.